Od 1 stycznia 2018 roku w Polsce obowiązuje tak zwany podatek od deszczówki, który muszą uiszczać przede wszystkim wspólnoty mieszkaniowe i zarządcy nieruchomości. Jego wprowadzenie miało na celu zmniejszenie poziomu zużycia wody. Podatek ten jest pokłosiem rosnącej liczby betonowych budynków, które nie mają zdolności do gromadzenia wody. Warto zatem poznać nieco więcej szczegółów na ten temat!

Czym dokładnie jest podatek od deszczówki?

Podatek od deszczówki jest tak właściwie potocznym określeniem na opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenu. Muszą go uiszczać właściciele większych nieruchomości – a konkretniej, obiektów o powierzchni powyżej 3500 m2. Podatek ten nakłada się w przypadku nieruchomości, które w ponad 70% są pokryte nawierzchnią nieprzepuszczającą wody, czyli na przykład betonem, asfaltem lub kostką brukową. Zazwyczaj opłata obejmuje przedsiębiorstwa produkcyjne, duże kompleksy mieszkalne, magazyny czy budynki biurowe. Może również dotyczyć innych obiektów, takich jak asfaltowe parkingi czy podjazdy. Warto podkreślić, że podatek od deszczówki aż w 90% zasila budżet Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, a pozostałe 10% trafia do budżetu gminy.

Kto musi zapłacić podatek od deszczówki?

Opłata za zmniejszenie naturalnej retencji terenu obejmuje podmioty odpowiedzialne za zarządzanie daną nieruchomością. W przypadku kompleksów mieszkalnych może to być na przykład wspólnota mieszkaniowa lub spółdzielnia. Warto podkreślić, że z opłat nie są zwolnione obiekty użyteczności publicznej, w tym szpitale, ośrodki zdrowia czy szkoły. Wyjątek stanowią kościoły oraz inne budynki będące własnością związków wyznaniowych. Od pewnego czasu podatek od deszczówki płacą również właściciele większych domów jednorodzinnych.

Jak jest pobierany podatek od deszczówki?

Zastanawiasz się, jak dokładnie wylicza się i pobiera podatek od deszczówki? Podstawą jest powierzchnia danej nieruchomości. Nie obowiązuje jeden przelicznik, ponieważ koszty są uzależnione od obecności ewentualnych urządzeń do retencjonowania wody. Obecnie podatek może wynieść od 0,10 do 1 zł za każdy m2. Pobiera się go rocznie, dokładnie sprawdzając, czy zarządca nieruchomości zadbał o efektywne retencjonowanie wody. Jeśli na działce nie ma żadnych urządzeń retencyjnych związanych z gruntem, obowiązują najwyższe stawki (1 zł za m2). W przypadku zainstalowania na działce urządzeń do retencjonowania wody, wysokość podatku maleje. Jeśli umożliwiają on okresowe zatrzymanie wody do 10% odpływu rocznego, podatek wynosi 0.60 zł za m2. Analogicznie, w przypadku retencji od 10% do 30%, koszt spada do 0,30 zł za m2. Najniższe stawki obowiązują przy zastosowaniu urządzeń retencjujących powyżej 30% odpływu rocznego – 0,10 zł za m2.

Podsumowanie

Każda nieruchomość, która w znacznym stopniu zmniejsza naturalną retencję wody, zostaje objęta podatkiem od deszczówki. Aby ograniczyć jego wysokość, wystarczy zastosować odpowiednie rozwiązania wspomagające gromadzenie zasobów wodnych. Najlepiej uwzględnić je w projekcie budowy, dbając tym samym o naturalne środowisko.